روی آن شیشه ی تبدار تو را ها کردم

                              اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم

شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد

                              شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم

با سرانگشت کشیدم به دلش عکس تو را

                               عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم

باز غروب آمد ودلتنگی

      من و شیشه و یه آه سنگی

 باز می شکند شیشه ی دلم را

این آه سنگی..

باز غروب شد و این تاریکی

مشت کوبید به این دلتنگی

باز شب تا به سحر بیدارم

خیره در پشت پنجره تو را می یابم

باز خیره در ماه تو را می یابم

باز دلم می لرزد و دستم نیز

می شود بیایی و تنهاییم را پر کنی؟

می شود که شب نیاید مگر با تو

بیا ..بیا و شام سیه ام را سحر کن

بیا و آرام جان منتظرم باش

چهار چیز قابل بازیابی نیست

سنگ پس از انداختن

     سخن بعد از گفتن

            فرصت بعد از از دست دادن

                     زمان بعد از سپری شدن

دیشب باران قرار با پنجره داشت

روبوسی آبدار با پنجره داشت

تا صبح در گوش پنجره پچ پچ کرد

چک چک چک چک چک چکار با پنجره داشت

کاش اشکی قلبمان را بشکند

.....با نگاه خسته ای ویران شویم

..........کاش وقتی آرزویی میکنیم

................از دل شفافمان هم رد شود

.........................مرغ آیین هم از آنجا بگذرد

 ...................................حرف ها قلبمان را بشنود